Buitenlandse avonturen van WTC Nissorap.

12 september 2012: van Argelès-Gazost over Col Du Tourmalet naar Arreau (Pyreneeën)


Bekijk ook het fotoboek van onze Pyreneeën-reis
Pyreneeën 2012

door Warre
Warre

  • Terug naar intro

  • Proloog:
    Zaterdag 8 september
  • Dag 1:
    Zondag 9 september: 140 km/ 3186 hm
  • Dag 2:
    Maandag 10 september: 130 km/ 2727 hm
  • Dag 3:
    Dinsdag 11 september: 77 km/ 2088 hm
  • Dag 4:
    Woensdag 12 september: 91 km/ 2311 hm
  • Dag 5:
    Donderdag 13 september: 45 km/ 1270 hm
  • Dag 6:
    Vrijdag 14 september: 90 km/ 2312 hm
  • Dag 7:
    Zaterdag 15 september: 140 km/ 2921 hm
  • Epiloog:
    Zondag 16 september
kaart en hoogteprofiel van dag 4

Kaart van rit 4 Hoogteprofiel van rit 4

Dag 4

Menu : Col du Tourmalet, Col d’Aspin

Vandaag is het wisseldag. We nemen afscheid van Philippe. Het was een prima verblijf in hotel Primerose! Goed gekozen van de Pit.
We zullen naar Arreau fietsen voor het tweede luik van onze Pyreneeëntrip. Jacques en John rijden met het buske tot Luz-Saint-Sauveur en wachten ons daar op zodat we samen aan de Grand Col du Tourmalet kunnen beginnen. Zij zullen op de top rechtsom keren en met het buske naar Arreau rijden. Het weer is iets minder, wat bewolkt maar voorlopig geen regen. Opwarmen in de bar op de Col du Tourmalet

Tot in Luz loopt de weg licht op. Af en toe wordt er wat geklaagd dat het toch net iets te hard gaat. Vooral Johan toont veel ijver op de kop. Hij kan nu nochtans wel kleiner schakelen. Het is vandaag echter zijn laatste rit, net als Eggie en Gére. Vandaar misschien zijn ultieme effort. Zij zullen over de Tourmalet rijden, dan verder naar Argelès. “Taxi Eggie” zal hen veilig naar Heist brengen.
Johan heeft dit jaar niet de goede vorm. Een huis bouwen, vader zijn van drie jonge kinderen en veel fietsen is dan ook moeilijk te combineren.

Aan de voet van de klim komt zowaar ook Big Dan (Danny Aerts) zich op kop posteren. Het is nog niet echt steil. Hier kan hij zijn pk’s nog laten werken.
Na 3 km loopt het op tot bijna 8%. De Klane komt weer opzetten op zijn “grote versnelling”.
Ik zat van aan de voet wat verder door foto’s te maken. Ik fiets tot kort bij hem maar blijf dan op een 60m zitten. We zitten amper aan 6km van 19 en ‘t wordt alleen nog steiler. De volgende 12km gemiddeld 8% waarvan de laatste km 10%! Doseren dus. Ik vertrouw erop dat zijn versnelling uiteindelijk toch te groot zal zijn. Wat verder haal ik hem in.

De weg is breed en dan lijkt het minder steil. Het is de eerste klim vandaag, het gaat vlot. We zitten ondertussen boven 1300m en het weer wordt alsmaar slechter; koud en mistig.
Ik ben dan ook zeer tevreden als ik boven op de top zie dat “bar-restaurant col du tourmalet” open is. Ik ga vlug binnen, trek mijn natte vest uit en bestel een warme chocolademelk. Bij elke slok voel ik de warmte letterlijk binnenlopen tot in mijn maag. Heerlijk.

Enkele minuten later komt de tweede binnen, de Pit. Alle nissorappers komen uiteindelijk goed boven.
De warme drank vloeit rijkelijk en als we opgewarmd zijn dalen we af richting Sainte-Marie-de-Campan. Dit wordt een echte beproeving; regen, hagel, 20m zicht door mist en ook ijskoud. We moeten soms de witte wegmarkering volgen om de weg te kunnen zien.
Beneden in het dorp is de kerk, waar je recht op rijdt, een veilig schuiloord. We wachten tot de laatste aankomt en hebben ondertussen een restaurant gevonden waar we, kletsnat en vuil, toch binnen mochten: Les Deux Cols waarvoor dank aan de olijke waard. Pit en Hale vragen ondertussen naar het gedenkbord van Eugène Christophe, een onfortuinlijke franse coureur die in 1913, in de lokale smidse, zelf zijn voorvork repareerde. In cafe Londres, waar de baas minstens evenveel drinkt als de klanten

Vanuit Sainte-Marie de Campan fietsen we richting Col d’Aspin. Het is terug droog. Raf en ik fietsen samen in een rustig tempo naar boven en worden bijgehaald door ons buske met John en Jacques erin.
Op de top vertellen zij ons dat ze getuige waren van een heuse klimkoers tussen ons duo Pit en Hale en een lokale, bejaarde fietser met dikke, gespierde benen. Gelukkig voor ons imago konden ze hem op de top nog net afhouden.

Het waait heel hard op de top. We schuilen achter de bus tot Danny er is en dalen dan af naar Arreau. Het is even zoeken naar onze verblijfplek, Les Balcons de la Neste.
Wat later komen Hans, Wim en Danny De Winter aan vanuit België. Om verwarring met de andere Danny te vermijden zal Winterke verder vernoemd worden als Danny ZH = Danny Zonder Helm.

We verkennen het dorp en komen in café Londres terecht. Men tapt er belgische pils en ook Guiness. De baas drinkt er minstens even veel als de klanten, weet alles van rugby (wij nu ook) zet nooit voetbal op (is voor janetten) en lijkt verdacht veel op de Krak.

De Pit had in het dorp, in een restaurant L’Arbizon, een menu geregeld voor een zacht prijsje. ’t Was er iedere dag lekker en gezellig eten. Alweer een pluim voor Pit.
Die avond merkten we dat ons bus vooraan plat stond. Zorgen voor morgen.

- Warre -

Lees je graag verder, lees dan ook het verslag van de 5de dag