Sauerland 2011

• Terug naar intro: Deutschland über alles
  
  
• Dag 1:
  Woensdag 7 september: Pittig verkenningsritje (120km / 1759hm vlgs VDO)
• Dag 2:
  Donderdag 8 september: Fietsloze donderdag
• Dag 3:
  Vrijdag 9 september: "Nog 30 kilometer" (140km / 2472hm vlgs VDO)
• Dag 4:
  Zaterdag 10 september: Natuureducatie op de fiets (134km / 2093hm vlgs VDO)
• Dag 5:
  Zondag 11 september: Alles hat ein Ende nur die Wurst hat zwei

Dag 2

Voor de meesten onder ons begon de dag om 7 uur toen ze werden wakker gebeierd door het klokkengelui van de plaatselijke pastoor. Blij als hij was dat hij voor buitenlandse gasten mocht spelen, ging hij van ‘s morgens al in overdrive.

Bij het ontbijt konden we alleen maar vaststellen dat de weersvoorspellingen voor vandaag klopten als een bus: regen, regen en nog eens regen. Dus dienden alternatieve plannen gesmeed. Het voorstel van Herman om de dag dan maar door te brengen in "de wagon" (zie gisteren) werd met 7 tegen 1 verworpen. Besloten werd met het buske naar Attendorn te rijden en daar eens rond te kijken. In Attendorn brachten we een kort bezoekje aan de kerk. Naar verluidt werd er zelfs een kaarske gebrand voor beter weer.
Daarna gingen we in de rij staan voor een geleid bezoek aan de Atta-Höhle, de bekendste druipsteengrotten van Duitsland. Een jonge fräulein leidde ons rond doorheen het ondergrondse web. Wij waren ingedeeld bij een groep gepensioneerde Nederlanders wat tot gevolg had dat het vaak schuifelen werd. We kregen uitleg over stalagmieten, stalactieten, stalagnaten, trollen, kathedralen, erwtensoep, Schnappi de kleine krokodil én piercings ("hoezo, waren er toen al wel piercings?" merkte een snuggere Hollander op). Tot slot gingen we naar de fitness, ’t is te zeggen de oplopende tunnel naar de uitgang die enkele van onze gepensioneerde noorderburen serieus in het rood joeg. Hier hadden ook wij honger van gekregen, dus doken we een pizzeria binnen waar we veel pizza kregen voor weinig geld.

Na de middag reden we eerst naar een bowling, maar die was gesloten. Het was werkelijk ons dagje niet. Bovendien was het nogal ver rijden naar "de wagon". Dus dronken we maar een pint in Lennestadt en keerden daarna terug naar Saalhausen. Daar wachtte ons een leuke verrassing: met Hanske, Wimmeke en Winterke was de eerste lading compagnons aangekomen.

Edgar en Sabine hadden ons verteld dat er in een naburig hotel een heuse kegelbaan was, dus trokken we daar eens naartoe om een balleke te "schmeissen". Het bleek dat niet elke Nissorapper hierbij even baanvast was. Vooral onze voorzitter moest het eerst "op zijn vrouwtjes" doen vooraleer hij enkele kegels omver kreeg. De Warre daarentegen zat de hele tijd vol ellentriek. Blijven zitten was aan hem niet besteed. Hij voorzag elke worp van gekruide commentaar en via de muurtelefoon liet hij uitbater Wolfgang meermaals aanrukken met een verse portie gerstenat.

’s Avonds wachtte er schnitzel met friet en konden we ons amuseren met de pottekes (ofte Perudo), met pressen of met het onvolprezen Machiavelli. Ondertussen waren ook de laatste zes Nissorappers het hotel binnengedruppeld. Nu ook onze "jonkies" waren aangekomen, was ons hele reisgezelschap compleet. Dit betekende dat de bediening achter de toog een versnelling hoger moest schakelen. Tussen pot en pint werden al grootse plannen gemaakt voor de rit van morgen , want het zou ongetwijfeld beter weer worden.