3-11 september 2016: Saint Jean-de-Maurienne (Franse Alpen)
| Bekijk ook het fotoboek van onze Alpen-reis | ||
|
Alpen 2016
door Raf
|
|
|
|
|
|
|
Fietsdag 4: Nissorap in verspreide slagorde
Gisterenavond werd er al besloten dat de koninginnenrit die voor vandaag gepland stond met een dagje uitgesteld wordt. De rit van gisteren viel langer en zwaarder uit dan verwacht en het wordt vandaag ook nog eens heel warm. Vandaag rijden de Nissorappers in verspreide slagorde. Danny, Johnny en Warre gaan op’t gemakske naar La Tousuirre klimmen langs de D78D. De rest gaat gezamenlijk de Col du Mollard oprijden en dan nog zien wat er verder gaat gebeuren. Le Chalmieu wordt genoemd en ook La Toussuire staat nog op de planning. Voor een rustdag lijkt me de combinatie van 3 cols wel wat veel met de zware rit van morgen in het achterhoofd. Ik neem me voor om samen met de rest de Mollard op te rijden alhoewel ik die de eerste dag al gereden heb, maar het is een klim die me ligt en die je echt heel relax kan oprijden. Le Chalmieu ga ik zeker niet meer oprijden. Te zwaar voor een rustdag en ook die klim deed ik zondag al. Ik ben wel zinnens om nog naar La Toussuire te klimmen. We vertrekken rustig naar Villargondran en beginnen daar aan de voor mij bekende beklimming van Col du Mollard. Ik heb iedereen goed gebrieft en de meesten starten erg rustig. Jokke rijdt stevig door en verdwijnt uit het zicht. Dan begint den Hale weer aan één van zijn vreemde manoeuvres. Hij gaat plots fel versnellen en laat iedereen achter en gaat op zoek naar de Jokke. Het is nog erg ver naar de top en ik denk er het mijne van. Na enkele kilometers wil ik de benen wel eens testen en besluit ik om eens door te trekken. Ik schakel een tandje bij en verhoog de snelheid. Ik passeer den Eggie en de Woens en die pikken aan, maar slechts voor even. De Pit en de Johan nemen ondertussen een echte snipperdag in de achtergrond. 
Na een tijdje kom ik in de buurt van den Hale en rij hem fluks voorbij. Die versnelling van hem is blijkbaar uitgewerkt. In Albiez-le-Jeune kom ik bij de Jokke die daar even gewacht heeft omdat hij over de juiste weg twijfelde. We rijden samen verder en pas op de laatste steile kilometers laat ik hem terug rijden. Na een tijdje komen de andere Nissorappers boven. Den Hale heeft zijn vroege versnelling bekocht en komt een heel eind na de rest op de top.We drinken een colaatje bij de enige gelegenheid die open is. We spreken er af wie wat gaan doen. Jokke, Johan en de Pit willen Le Chalmieu er nog bijnemen en dan naar La Toussuire klimmen. De rest besluit met mij rechtstreeks naar La Toussuire te rijden. We spreken af dat we mekaar boven op La Toussuire zullen opwachten en daar van de middag gaan eten tenzij we voor La Toussuire al iets vinden om te eten, dan stoppen we daar. In Montrond rijd ik vandaag dus rechtdoor en sla dan rechtsaf op de D926 met de Woens, den Hale, en den Eggie in mijn gezelschap. We rijden naar het begin van de klim en vinden onderweg niets om te eten. Dat zal dus boven moeten gebeuren. We zullen naar La Toussuire klimmen via Font Couverte en daarom nemen we in Pierrepin de afslag naar de D78. Vandaar is het nog een dikke 14km klimmen aan gemiddeld 6%. Een klim die me weer moet liggen. Ik vind meteen een goed tempo en laat mijn gezellen achter me. Na een tijdje klimmen kom ik aan een verwarrende splitsing. Naar rechts staat een wegwijzer met "La Toussuire 5km", aan de linker weg staat een kilometerpaal met nog 8km klimmen naar La Toussuire. Voor mij is het duidelijk, de "officiël" beklimming gaat langs links langs Le Corbier over de D78A. Ik draai twee rondjes op de splitsing maar als dan de eerstvolgende Nissorapper nog niet in zicht is, besluit ik verder te rijden met het idee dat de anderen ook wel slim genoeg zullen zijn. Net na de splitsing volgt er een korte lichte afdaling en dat klopt perfect met de grafiek die we aan de voet nog even bekeken. Ik zit juist, oef! Ik klim gestaag verder maar als ik achteruit kijk op plaatsen waar ik ver achteruit kan kijken, zie ik niemand komen ...??? Ik vind het qua steilte een aangename beklimming, echt zoals ik ze graag heb, maar mooi is de beklimming niet. Na een tijdje rij ik door het in de zomer doodse skidorp Le Corbier en dan zie ik in de verte La Toussuire liggen. Nog even klimmen en ik ben er. Ik sla linksaf het dorp in want daar moet ergens de officiële top van de beklimming liggen en inderdaad,iets verder kom ik aan een aankomstlijn met een "aankomst-steen". Grote vraag is nu: waar zit de rest want er valt niemand te bespeuren. Als de anderen de korte versie genomen hebben , zouden ze hier toch al moeten zijn, want die klim was drie kilometer korter. Ik besluit hen even te SMS-en. Op mijn bericht dat ik op hen sta te wachten aan de aankomst, krijg ik onmiddellijk een antwoord van den Eggie: "wij ook". Vreemd want hoe ik ook rondkijk, ik zie hen niet. Ik bel hem dan maar even met de vraag waar zij dan staan en ga hen zoeken. Een paar honderd meter verder in het dorp zie ik hen staan. Blijkt dat ze beiden (de Woens en den Eggie) langs de kortere weg naar boven zijn geklommen maar dan ieder langs een andere kant het dorp zijn ingereden om mekaar op het uiteinde tegen te komen!. Ondertussen is er van den Hale nog geen spoor. Ik ga er van uit, den Hale kennende, dat die zeker de lange versie van de klim aan het doen is en dus nog onderweg zal zijn. We rijden terug tot op de D78 van waar we de weg naar Le Corbier kunnen overschouwen en inderdaad, in de verte komt hij aangereden. We rijden samen met hem nog eens het dorp in en nemen onze souvenir-foto’s. Ondertussen hadden we al wel gemerkt dat er niets open was in La Toussuire om te gaan eten alleen de toeristische dienst is open (voor welke toeristen?) en bij hen vullen we onze drinkbussen in de toiletten. 
Terwijl ik aan het klimmen was, had ik ook al een berichtje gekregen van de Nissorappers die Le Chalmieu opgereden waren. Zij lieten weten dat ze niet meer naar La Toussuire zouden komen want hun tank was leeg en ook zij hadden niets gevonden om te gaan eten en reden dus maar terug naar Saint-Jean. Met een lege maag rijden wij met ons vieren dan ook maar naar Saint-Jean. We dalen af langs de D78D. Ik moet onderweg wel nog twee keer mijn compagnons overtuigen om mij te volgen als we tweemaal op een kruispunt een wegwijzer naar Saint-Jean tegenkomen die ons steeds weer naar de D926 wil sturen. De D78D is een rustig klein weggetje met op het einde een mooi uitzicht over Saint-Jean. We stoppen voor een paar foto’s en als we terug op onze fietsen springen komt er een eenzame Nissorapper naar boven geklommen. Natuurlijk de Pit, die La Toussuire absoluut in zijn trofeeënkast wil bijplaatsen. We moedigen hem even aan en rijden dan verder naar beneden. We besluiten ons rustdagritje van 75km met 2115 hoogtemeters op een gezellig terrasje in het centrum. Danny, Johnny en de Warre zijn ondertussen, nadat ze naar La Toussuire gereden zijn, terug afgedaald en zijn met de auto naar de Col du Mollard gereden. Danny en Johhny testen er de temperatuur van het zwemwater uit en dat valt blijkbaar erg mee. Nadien rijden ze ook nog even langs het uitkijkpunt van Le Chalmieu voor ze terug naar Saint-Jean komen. Johan en de Jokke reden niet meer met de Pit mee naar La Toussuire en hen treffen we in het hotel. Uiteindelijk komen we met alle Nissorappers, na een dagje in verspreide slagorde, terug samen op het vertrouwde caféterras bij den Anthony. Na het avondeten in het hotel worden weer de grafieken en kaarten bovengehaald want voor morgen staat de koninginnenrit die ik al enkele maanden aangekondigd heb op het programma. Om die lange rit te kunnen rijden besluiten we morgen erg vroeg te vertrekken. De mededeling is duidelijk. Om halfacht morgenvroeg beginnen we te fietsen en wie te laat is zal mogen achtervolgen! Met die duidelijke verwittiging in de oren kruipen de meesten vroeg in bed. Enkele Nissorappers waaronder ondergetekende, heeft echter nog dorst na een lange heel warme dag en gaat nog een afsluiter drinken in het centrum. Dehydratatie willen we ten alle koste vermijden! - Raf -
|
||
| Lees je graag verder, lees dan ook het verslag van de 5de fietsdag | ||