3-7 september 2008: La Bresse (Vogezen)
| Bekijk ook het fotoboek van onze Vogezen-reis | ||
|
La Bresse 2008 (het A-verhaal)
door Pit
|
|
|
|
||
|
Klik hier voor een kaartje met de gefietste route + hoogteprofiel (Nissorap-A). Klik hier voor een kaartje met de gefietste route + hoogteprofiel (Nissorap-B). (Voor de hoogtegrafiek ga je naar "Show" - "Elevation profile") Mooi weer, dus alle Nissorappers zijn ’s morgens paraat in clubtenue. Het bordes van het hotel leent zich ideaal voor de groepsfoto. Het duurt wel wat, maar uiteindelijk staat iedereen er toch op. Met zijn vijven vertrekken we daarna voor wat de koninginnerit van deze reis moet worden: een tocht over Ballon d’Alsace en Ballon de Servance, met als uitsmijter de terugrit over drie kleinere colletjes. Onze benen zullen het weer voelen straks. 
Van het hotel dalen we af naar La Bresse en nemen daar de vrij drukke D486, gelukkig in dalende lijn. In het centrum van La Bresse tracht een automobilist die uit de andere richting komt onze aandacht te trekken, hij roept iets uit zijn raampje. Achteraf blijkt dat het onze hotelbaas Marc was, die onze clubnaam scandeerde: "Nissorap, Nissorap".We fietsen verder tot Cornimont. Daar begint de Col de Ménil (4 km aan 3%), een colletje van niemendal. Danny en Johan rijden enkele tientallen meters voorop, daarna volgt Raf en ik sluit met Warre de rangen. Voor ons rijdt nog een wielertoerist. Net nadat die aangepikt is bij Danny en Johan verliest hij zijn regenjasje. Raf roept, Warre fluit, maar onze onbekende fietser hoort het allemaal niet. Dus raapt Raf het jasje op en gaat ermee in de achtervolging. Wanneer hij het jasje aflevert blijkt dat de onbekende niemand minder is dan Jeffrey (met Cervelo) die ook in ons hotel logeert. Raf heeft voor vanavond alvast al een Leffe verdiend. In Le Thillot is het even zoeken naar de ‘Voie verte’. Deze leidt ons naar St-Maurice-sur-Moselle, het beginpunt van de klassieke beklimming van de Ballon d’Alsace (9 km aan 7%). Om de kilometer staan hier bordjes met aanduiding van hoogte, afstand tot de top en stijgingspercentage van de volgende kilometer. In dat laatste gegeven zit weinig variatie, want de hellingsgraad bedaagt continu 7%. Ieder fietst op zijn eigen ritme naar boven. Jeffrey blijkt dan toch in de verste verte geen partij te zijn voor onze Johan (NVDR: en voor de rest van de Nissorappers ook niet!!!), die met duidelijk verschil de top kan claimen. Boven nemen we afscheid van Jeffrey en Warre. Jeffrey zal afdalen naar Sewen en Warre zal, ondanks zijn goede benen, rechtsomkeer maken om de B’s te gaan vervoegen in de buurt van het Lac de Kruth. Ik vergeet opnieuw om met het monument voor René Pottier op de foto te gaan. Wij dalen af naar Giromagny. Raf is goedgemutst want vanop de top van de Alsace heeft hij de Alpen zien liggen blinken. In Giromagny rijden we direct door naar Plancher-Bas om daar iets te eten. Pech voor ons, want in heel het dorp is geen restaurantje of iets dergelijks te vinden. Raf wordt al wat minder goedgemutst. Navraag bij de plaatselijke GSM-ende jeugd leert ons dat er langs de baan naar Champagney nog eetgelegenheid zou zijn. Dat blijkt een voltreffer: de spaghetti op het zonnige terras smaakt heerlijk. Raf dus opnieuw goedgemutst. Daarna begint het serieuze werk: de Ballon de Servance. Eerst gaat het zoetjes oplopend tot Plancher-les-Mines. Vanaf dan begint de Ballon de Servance (10,7 km aan 6,1%) écht en wordt de weg smaller en steiler. Een prachtige klim, weliswaar zonder vergezichten. Ik neem hem op eigen tempo. Boven zou Raf het prestigespurtje winnen van Johan. Raf dus supergoedgemutst. Op de top wachten we Danny op. We zien er in tussentijd een professioneel uitziende coureur in Astana-pakje passeren (op een fiets met kaderplaatje). We vragen ons nog altijd af wie dat zou kunnen geweest zijn. 
Dan dalen we af naar de Col de Croix en steken daar over naar de D57. Na een paar kilometer houden we rechts aan. Via een supersteile afdaling bereiken we Ramonchamp. Daar verpozen we even bij de tabaksshop en zoeken dan het begin van de Col de Morbieux (5,7 km aan 5,4%), Dat begin is te vinden bij de houtzagerij. Na al wat voorafging is de Col de Morbieux best wel pittig. Er zit ook een stuk afdaling in, zodat de klim in realiteit zwaarder is dan hij er uitziet op papier. Ik heb nog redelijke benen en fiets naast Johan aan kop. In een bocht dwingt een graafmachine, die van boven komt, ons achter elkaar. Ik schuif voor Johan en versnel. En even later ben ik alleen op weg naar de top. Wanneer even later een bosbouwmachine uit het bos komt gereden en achter mij begint te manoeuvreren, weet ik dat het pleit beslecht is. De Morbieu is van mij. Danny daarentegen heeft op deze col de genadeslag gekregen. Voor hem is het genoeg geweest. Hij zal nog mee afdalen naar Saulxures-sur-Moselotte, en dan via de Voie verte en Cornimont terugkeren naar La Bresse. Wij proberen intussen de Col de la Burotte (5,2 km aan 6,7%) te veroveren. Vooral het begin ervan is steil. Veel wordt echter goedgemaakt door het fraaie panorama op Saulxures dat zich na elke lus ontvouwt. Bij een splitsing gaan we naar links en wordt de helling minder steil. Op de top valt wederom niet veel te beleven, dus dalen we af naar Planois. Hier komen we in de klim naar de Col de la Croix des Moinats. We deden deze col al in de heenrit met de wagen vanuit België. Met de fiets is het echter andere kost. Raf maakt hier stevig tempo, zodat we ons spoedig kunnen laten vereeuwigen op de top. Nu rest ons slechts de afdaling naar La Bresse als slot van een zware rit. 
De B’s zijn intussen al aan ’t uitblazen in het broebelbad. Ook zij hebben een mooie rit gemaakt naar de Hohneck, het hoogst berijdbare punt in de Vogezen. In tegenstelling tot wij gisteren hebben zij wel kunnen genieten van mooie vergezichten vanop de Route des Crêtes. Hun rit hebben zij op waardige wijze afgesloten op het terras aan het Lac des Corbeaux.Om ons terug op krachten te helpen, hebben Marc en Delphine gezorgd voor friet en stoverij. Dat bevalt onze Belgische magen wel. En daarna mag er gefeest worden in de bar. Marc slaat het vat aan. Het gaat "vom Mitten zum Tieten zum Sack, Sack, Sack", Johnny voelt zich zelfs klaar om een wielercriterium te rijden in de bar, dit tot verbijstering van Delphine. Als we gaan slapen is het vat Stella leeg (of was het andersom). - Pit -
|