3-7 september 2008: La Bresse (Vogezen)
| Bekijk ook het fotoboek van onze Vogezen-reis | ||
|
La Bresse 2008 (het A-verhaal)
door Pit
|
|
|
|
||
|
Klik hier voor een kaartje met de gefietste route + hoogteprofiel (Nissorap-A). (Voor de hoogtegrafiek ga je naar "Show" - "Elevation profile") Vandaag is het triatlon in Gerardmer (EK lange afstand). De fietsproef passeert voor de deur van het hotel, bijgevolg is er sprake van "circulation perturbée". Jammer genoeg voor de triatleten (en bij uitbreiding ook voor ons) regent het vandaag. Sommige Nissorappers vinden dat niet zo erg, want zitten nog met een voze kop van de avond ervoor. Bij het ontbijt worden we geanimeerd door Johnny en Warre. Zij becommentariëren vol enthousiasme het reilen en zeilen van de kudde schapen op de bergflank tegenover het hotel. Elke beweging van de schapen wordt deskundig geanalyseerd en van achtergrondinformatie voorzien. Bij gebrek aan enthousiasme om in de regen te gaan fietsen, beslissen we om te gaan bowlingen in La Bresse. Als we aan de bowlingbaan aankomen blijkt dat die pas vanaf 16u de deuren opent. Dan maar naar de Rapido om een gokje te wagen. In de Rapido-bar brengen we de sfeer er al meteen in. Elke tirage wordt met het nodige animo gevolgd. Wanneer we er daarna nog in slagen om een 50-tal euro’s te winnen breken we de keet bijna af. De uitbater denkt al dat hij Parijs moet verwittigen wegens een gewonnen hoofdprijs. 
’s Middags eten we nogmaals bij La Mama en daarna bekruipt ons (Johan en mij) toch de goesting om een rondritje te gaan maken. Raf wil natuurlijk niet achterblijven en zal ons vergezellen. We vertrekken tussen de triatleten, in de regen. Net voor het centrum van La Bresse slaan we rechtsaf naar de vallei van de Chajoux. Dit is de beklimming van de Col des Feignes (9,7 km aan 3,4%). We passeren enkele mooie meertjes, maar Raf heeft geen oog voor het decor. Hij rijdt er nors en zwijgzaam bij. Is dat nu de man die door Delphine de "kluchtige" genoemd werd? Na de Col des Feignes gaat het nog twee kilometer aan 8% omhoog naar Le Collet. Daar steken we de D417 over om de vallei van de Meurthe te volgen tot een splitsing in de buurt van Le Valtin. Via Le Grand Valtin en de Col du Surceneux rijden we richting Gerardmer. We komen opnieuw op de D417, wie we volgen tot aan het Lac de Longemer. We rijden even westwaarts langs het meer en steken dan rechtdoor over. Het kleine weggetje waar ons op bevinden is de "Route Forestière de 17 kilomètres", die zich over - je raadt het al ... exact 17 kilometer door de bossen boven Gerardmer slingert. Het gaat eerst omhoog, dan passeren we enkele skipistes. We horen de geluidsinstallatie van de triatlon aan het meer van Gerardmer. Tenslotte dalen we af naar Bas Rupts. Daar komen we op de klim naar de Col de la Grosse Pierre (3,1 km aan 6,4%). Ik ben getuige van de titanenstrijd voor mij. Raf wordt gelost, maar hijst zich op karakter weer langszij. Het pleit wordt beslecht in een koninklijke spurt. Nog altijd woeden er discussies over wie deze col op zijn palmares mag schrijven. Ligt de meet nu aan het colplaatje, of op het fysisch hoogste punt ? De zwijgzaamheid van onze "kluchtige" is in elk geval voltooid verleden tijd. 
Vanop de Grosse Pierre kunnen we ons laten bollen tot in La Bresse. Na méér dan twee uur in de regen is een verkwikkende douche meer dan welkom. ’s Avonds smaakt het eten heerlijk: er staat raclette op het menu. Marc heeft bovendien overdag zijn voorraad bier terug aangevuld. Als kers op de taart zorgt Marc ervoor dat we de wedstrijd van de Rode Duivels tegen Estland kunnen bekijken. We zien de Duivels met de nodige moeite winnen met 3-2. Daar kunnen we op klinken ... - Pit -
|