Alpen 2016

• Proloog:
  Zaterdag 3 september
• Fietsdag 1: Warre botst op zijn limieten
  Zondag 4 september: 87 km/ 2537 hm
• Fietsdag 2: fietsen tot in de wolken
  Maandag 5 september: 92 km/ 2868 hm
• Fietsdag 3: in sneltreinvaart naar de trein
  Dinsdag 6 september: 150 km/ 3219 hm
• Fietsdag 4: Nissorap in verspreide slagorde
  Woensdag 7 september: 75 km/ 2115 hm
• Fietsdag 5: de koninginnenrit
  Donderdag 8 september: 179 km/ 4805 hm
• Fietsdag 6: eindelijk de Col de la Madeleine
  Vrijdag 9 september: 79 km/ 2383 hm
• Fietsdag 7: "e Lacet-ke te weinig"
  Zaterdag 10 september: 114 km/ 1863 hm
• Epiloog:
  Zondag 11 september

Fietsdag 1: Warre botst op zijn limieten

Terwijl onze collega-Nissorappers vandaag met 6 man de lange verplaatsing van Hallaar naar Saint-Jean maken, vertrekken wij voor een eerste rit.

Eerst nemen we ons ontbijt en dat vind ik persoonlijk net iets te karig voor fietsers. Alles wat je nodig hebt is er behalve iets hartelijks zoals vlees of kaas voor bij je brood. Straks even overleggen met de patron.

Na het ontbijt vertrekken we met zijn vieren voor een eerste bergrit met de afspraak dat we het voor de eerste dag rustig aan gaan doen.

We vertrekken eerst door de vallei naar Villargondran om daar de mooie niet zo zware beklimming van de Col du Mollard aan te vatten. Op 19 km moeten we een hoogteverschil van een goeie 1000 m overwinnen. De klim begint prachtig langs een heel rustige weg slingerend door het bos met heel mooie constante percentages van rond de 6.5%.

Ik klim rustig zij aan zij met Danny en al keuvelend klimmen we rustig naar boven onderwijl genietend van de rust en de weiden vol met herfsttijloos. De Warre houdt de Johnny gezelschap en blijft wat achter met hem.

Eens uit het bos vlakt de klim af om dan uiteindelijk terug iets steiler bij de top te komen. Warre heeft Johnny achter gelaten en komt nog voor de top bij ons. Boven wachten we op Johnny en verkennen even de omgeving op zoek naar het zwemmeertje dat er moet liggen. Als we dat vinden worden er meteen plannen gesmeed om later op de week nog eens terug te keren maar dan met onze zwembroek. Het is immers heerlijk warm vandaag en ook de rest van de week (behalve morgen) wordt er mooi weer voorspeld.

Als we verder rijden, besluit Johnny om terug te keren naar Saint-Jean. 1 col per dag is voor hem voldoende. Het naar het schijnt mooie baantje dat hij wou nemen (de D110) is echter afgesloten en hij keert dan ook gewoon op zijn stappen terug en daalt af langs waar we gekomen zijn.

Wij dalen de Col du Mollard langs de andere kant af tot Montrond en rijden daar naar Le Chalmieu. Aan het eind van deze korte maar pittige beklimming 6km aan 10% zou naar het schijnt een heel mooi uitkijkpunt liggen op de Aiguilles d’Arves. Danny houdt het halfweg voor bekeken; te steil voor hem voor een rustige startdag en zal ons opwachten. Warre en ik klimmen verder en inderdaad het is een mooie klim die beloond wordt met een erg mooi uitkijkpunt. Een koppel wandelaars zorgt voor de verplichte foto’s en dan is het afdalen op zoek naar Danny. De afdaling is ook wel opletten want het is een erg smal, steil baantje met een wegdek in niet zo’n goede staat.

Beneden vinden we Danny terug en we zetten onze rit verder. Volgend doel is de top van de Col de la Croix-de-Fer. 14 km klimmen aan gemiddeld 6% met de laatste 7 kilometer wat steiler. Voor we echt beginnen te klimmen stoppen we echter bij een restaurantje om de calorievoorraad bij te vullen en dan gebeurt het onwaarschijnlijke. Voor de eerste en meteen ook laatste keer van deze reis botst de Warre (naar eigen zeggen!) op zijn limieten. Hij krijgt zijn (zwaarbeladen) pizza niet op! Ik zou hem liever bergop eens op zijn limieten zien botsen maar dat zal ook dit jaar weer niet gebeuren!

Na het eten klimmen we rustig naar de top langs een niet zo mooie beklimming omdat je door een skigebied moet klimmen. Enkel de laatste kilometers kunnen me bekoren. Het zicht op de top maakt veel goed en zeker als we richting Col du Glandon afdalen (bijna van de weg gemaaid door een laagvliegende parapenter) is het zicht fantastisch.

En dan komt de beloning na een hele dag klimmen, de prachtige, vrij technische afdaling van de Glandon tot in Saint-Etienne-de-Cuines.

Aan de voet houden we een drankstop en dan bollen we langs rustige baantjes terug naar Saint-Jean.

Onze eerste fietsdag zit er op en met 2537hm in 87km was dit al een leuk opwarmertje.

Terug in Saint-Jean gaan we na een verkwikkende douche de stad in om het geleden vochtverlies te compenseren. Wat later arriveren de overige Nissorappers ook veilig en wel in Saint-Jean en na een paar pinten en nadat we bijna miljonair werden met de Rapido (spijtig genoeg net niet), gaan we eten in het hotel.

Na het eten worden kaarten en grafieken boven gehaald en plannen gesmeed voor de volgende dag. Om de avond af te sluiten gaan we er nog ene drinken maar aangezien het zondagavond is verloopt dat vandaag wat moeizamer want zondagavond is het blijkbaar sluitingsdag in Saint-Jean. Maar niet getreurd, die schade zouden we de volgende dagen nog ruimschoots inhalen.