Alpen 2010 (het A-verhaal)

• Terug naar intro
  
  
• Dag 1:
  Maandag 6 september: We reden met een bus... (32.4km/558hm)
• Dag 2:
  Dinsdag 7 september: Naar het zuiden voor een klus... (51.6km/664hm)
• Dag 3:
  Woensdag 8 september: We zaten zo gezellig op ons fietsje... (117.2km/2432hm)
• Dag 4:
  Donderdag 9 september: We reden op een col of tien... (132.2km/3224hm)
• Dag 5:
  Vrijdag 10 september: Er was zoveel te zien... (99.5km/2539hm)
• Dag 6:
  Zaterdag 11 september: Leve de ca-hamping... (82km/1708hm)
• Dag 7:
  Zondag 12 september: Epiloog

Dag 2

De rustige en propere bergrivier aan de rand van de camping was door de aanhoudende stortbuien de ganse nacht, veranderd in een kolkende stroom met vuil water. Een lege fles werd gevuld om de bezinksnelheid van het puin te onderzoeken.
De voormiddag was door het regenweer al om zeep en dus besloten we Barcelonnette te bezoeken. Een plaatselijke PMU werd uiteindelijk gevonden en een potje rapido mocht niet ontbreken, zonder veel succes echter. Grootste commotie van de dag was het glas bier dat ik omstootte op de kaarten van de Pit tijdens een spelletje 'Take Five'. Teleurstelling bij Pit omwille van de natte kaarten, maar niet zo bij mij, want ik kreeg een vers getapt pintje. Pardon Service! Er werd ter plaatse ineens maar gemiddagmaald: pizza, lasagne en spaghetti.

Na de middag kwamen er opklaringen en uit de rittenvoorstellen werd de rit naar het meer gekozen, naar de belvedère van Le-Sauze-du-Lac meerbepaald.
De aanvang was stroomafwaarts en dus licht dalend. Het zou een verkennende rit worden, want de bedoeling was om de volgende dag langs hier rond het meer te rijden. De weg naar de belvedère was een licht oplopende klim en werd in groep afgewerkt. Danny vond hier een parcours naar zijn smaak en zou deze route voor morgen verkiezen boven de uiterst steile Col de Pontis die de rest zou beklimmen.
Van op de belvedère was er een mooi uitzicht op de wijde omgeving met als blikvangers vooral de stuwdam en het door puin zwart-grijs gekleurde water van het meer. De terugtocht was slopend voor de benen want door het volgen van de rivier stroomopwaarts leek het of we vlak reden, terwijl het in feite licht oploopt en er dus gestoempt moet worden terwijl je verwacht te kunnen uitbollen.

Met een gemoedelijke 51 km op de teller, waarvan een 5-tal klimkilometers kwamen we toe op de camping.


Weerom erg lekker!

Het was serieus afgekoeld en we waren al content dat het een droge namiddag en avond was geweest, dus mocht de météo die nacht weer de battavie jagen. Enkele honderden stalinorgels namen die nacht onze chalets weer onder vuur.