Arabba 2007 (het A-verhaal)

• Terug naar inleiding
  
• Dag 1:
  Maandag 3 september: Sella-ronde (Pordoi, Sella, Gardena, Campolongo) (50.8 km, +/- 1700 hm)
• Dag 2:
  Dinsdag 4 september: rit naar de Passo Nigra (Sella, Pinei, Nigra, Costalunga) (108.5 km, +/- 2600 hm)
• Dag 3:
  Woensdag 5 september: "ingesneeuwd" op de Gardena / Valparola (25.6 km, +/- 700hm)
• Dag 4:
  Donderdag 6 september: snelheidsrecords op de Fedaia (Pordoi, Fedaia, Colle Santa Lucia, Giau) (106.7 km, +/- 3400 hm)
• Dag 5:
  Vrijdag 7 september: genietend langs kleine baantjes op de Erbe (Gardena, Lajon, Erbe) (118.8 km, +/- 3100 hm)
• Dag 6:
  Zaterdag 8 september: sportieve uitdaging op de Tre Cime di Lavaredo (Falzarego, Valparola, Tre Crocci, Tre Cime di Lavaredo, Falzarego) (132 km, +/- 3500 hm)
• Dag 7:
  Zondag 9 september: inpakken en wegwezen

Maandag 3 september: Sella-ronde (50.8 km, +/- 1700 hm)




Onze eerste dag was een echte kilometervreterdag want we moesten eerst en vooral de ruim 1000km van Heist-op-den-Berg naar Arabba in de Italiaanse Dolomieten overbruggen.

Om de zaken wat te vergemakkelijken hadden we de avond tevoren ons huurbusje al geladen met alle bagage en met 7 koersfietsen. ’s Morgens vroeg om 10 voor drie startte ik de motor van het busje en pikte een voor een mijn reisgezellen van die dag op: Jef, Pit, Danny en Rafke. Iedereen stond wonder boven wonder op tijd klaar!

De rit door België, Nederland, Duitsland, Oostenrijk en Italië verliep op enkele kleinere files na heel vlotjes. De copiloten waren vrij bedreven in het kaartlezen en konden zo "de Seppe zijn madam (onze GPS)", op tijd en stond ter hulp komen.

Rond 4 uur in de namiddag arriveerden we in het koude maar zonnige Arabba. Snel laadden we onze bagage en onze fietsen uit en vroegen we de hotelbaas tot hoe laat het avondeten kon genuttigd worden. Dat kon probleemloos tot half tien, dus trokken we vlug onze fietskledij aan en besloten we nog "in de rapte" het bekende Sella-rondje te fietsen.

Dit rondje is een korte maar pittige rit rond het Sella-massief en is slechts 50km lang maar je overwint op die korte afstand wel vier cols: Pordoi, Sella, Gardena en Campolongo! 25 kilometer klimmen, 25 kilometer dalen. Een stevig opwarmertje voor de rest van de week.

Danny, Rafke en Jef (die aan zijn eerste col uit zijn carriere begon), besloten meteen te starten, maar ik moest nog snel even bij de bakker langs want ik moest nog even bijtanken voor de rit. Pit wachtte me op en een paar minuten na de rest begonnen ook wij aan de beklimming van de passo Pordoi. De Pordoi is een prachtige niet te lastige klim van 9km langs 33 bochten, gelukkig hadden wij erg weinig verkeer want daar kan je op het ganse Sella-rondje wel last van hebben. Na enige tijd geraakten Pit en ik bij Danny en Rafke. Jef was al doorgereden vastbesloten om op zijn eerste col meteen zijn eerste palm te grijpen. Dat was echter buiten mezelf gerekend, want ik wou onze rookie zijn pleziertje niet gunnen en greep hem bij de lurven om hem meteen ook achter te laten in de laatste kilometer. Korte tijd later kwam ook de rest boven. Snel het eerste colplaatje van de reis (er zouden er nog veel volgen) fotograferen en dan maar weer verder, want eten konden we laat genoeg, maar we zouden wel graag voor het donker thuis zijn.

Op de volgende beklimming (de passo Sella) achtte Pit zijn moment gekomen en reed hij aan een stevig tempo naar boven daarbij iedereen uit het wiel fietsend (een overmoedige Italiaanse mountainbiker inbegrepen). Boven op de Sella wees de thermometer maar 4°C aan, dus ook daar was de ceremonie protocollair van korte duur.

Snel bergaf en hop weer omhoog voor de derde beklimming van de dag: de passo Gardena. Van deze kant is dit echt een makkelijke klim met zelfs nog een stukje afdaling er in. Jef deed weer een poging maar ik dacht er het mijne van en riep hem nogmaals tot de orde. Toen ik echter de diepe ontgoocheling in de ogen van mijn "rivaal" zag, besloot ik hem toch de eer te gunnen om als eerste over de top te rijden.

Weer snel naar beneden tot in Corvara en dan de laatste klim: de passo Campolongo. Deze klim start met enkele lastige, steile bochten maar gaat dan over naar een stevig vals plat. Op zo’n beklimmingen voelt Danny zich natuurlijk in zijn element en hij reed de rest hier dan ook op afstand. Boven op de Campolongo begon het al serieus te schemeren en dus ging het snel verder naar Arabba.

De snelle opeenvolging van beklimmingen en de koude begon ondertussen zijn tol te eisen bij Rafke. Het beste was er bij hem wel af. Hij was dan ook blij bij aankomst in het hotel. Een zalige warme douche en dan een lekkere maaltijd, waarbij we ook over de hoeveelheden niet mochten klagen, zorgden voor een voldaan gevoel.

Na nog enkele dorstlessers in de bar, toch maar op tijd in bed want er stond nog heel wat op het programma voor de rest van de week en onze eerste dag was toch al meteen een erg vermoeiende dag geweest.