2-8 september 2013: Neroth (Eifel)
| Bekijk ook het fotoboek van onze Eifel-reis | ||
|
Eifel 2013
door Danny
|
|
|
|
kaart en hoogteprofiel van dag 1
|
|
|
Dag 1: onderweg naar Neroth - deel 1
Dit jaar leek het ons mogelijk om de heenreis naar onze reisbestemming nog eens per fiets te maken. Herman besloot pas op het laatste moment om de verplaatsing, samen met Johnny & Wim en onze bagage, met de wagen te maken. Aldus slechts 3 man op de afspraak maandagmorgen met name Raf, Luc en ondergetekende Danny. Luc had als opdracht het eerste deel van het traject tot in Kanne uit te tekenen: vertrouwde wegen tot in Zelem en vandaar enkele experimenten tot in Lummen. Eerste kritische punt aan het Albertkanaal, juiste richting kiezen is toch wel belangrijk maar Luc koos gewoon voor "windaf..." tot in Diepenbeek. Vanaf daar waren we helemaal aangewezen op Luc zijn zelf ontwikkelde GPS. Bij het binnenrijden van Waltwilder waande ik mij reeds in Duitsland. Nu al ...?? Een beetje verder echter Klein-Spouwen, blijkbaar een trauma uit Luc zijn jeugd want hier haperde zijne GPS ... voor de weg naar Groot-Spouwen moesten wij beroep doen op een vriendelijke inwoonster. Een beetje later bereikten we dan Kanne, de Maas over, en vanaf hier nam Raf het roer over. 
Wie Raf een beetje kent, hij stopt niet graag met fietsen voor 12:00h. Om 5 na twaalf zaten wij dan ook op een pittoresk terrasje in Moelingen. Hier wordt blijkbaar ook op maandag stevig kermis gevierd, maar helaas niet aan ons besteed. Alhoewel, had de serveuse het gevraagd .... Onze nieuwe gids was reeds langer vertrouwd met de Voerstreek zodat hij volgens mij stiekem "De Plank" in het traject verwerkt had. Alleszins een aanrader, zeker voor wie vanuit deze contreien de VennBahn zoekt: via Hombourg, Montzen, Lontzen, Walhorn en zo verder tot in Raeren. Hoog tijd voor een drankstop, maar op een maandag blijkt dit niet zo evident in Raeren en zo zijn wij uiteindelijk op het terras van een crémerie beland. Vertel dit niet verder aub ... Nu nog de Vennbahn (een voorafbeschouwing over de Vennbahn kan je hieronder lezen) zoeken en de rest van het traject was kinderspel. Vandaar had ik mezelf ook dit deel van het traject toegewezen. Omdat we reeds de ganse dag een stevige rugwind hadden ervaren, kon een toeristisch ommetje langs Monschau er wel af. Let wel, een bezoek aan Monschau, niets voor kasseihaters! De Vennbabn was, we schrijven september 2013, nog voor een deel "under construction" en een 10-tal km na Kalterherberg dienden wij de Vennbahn dan ook te verlaten. Nog even stevig klimmen tot in Elsenborn en dan doken we Wirzfeld binnen, reeds opgewacht door het logistiek support-team. Die hadden ook een sportieve namiddag beleefd: forelvissen op een vijver. 's Avonds had elk van ons nog wel zijn verhaal van de dag te vertellen maar ééntje sprong er toch wel uit: blijkbaar hebben wij een eigen "Bartel van Riet" versie binnen onze club. De uitbaatster van het hotel vertelde ons over de problemen met de muskusratten en de vijver. Maar als ze goed geluisterd heeft, hebben die muskusratten in de toekomst geen schijn van kans meer .... - Danny -
De Vennbahn
In de laatste 2 edities van het VWB magazine werd de VennBahn zo hard geprezen, dat ik wel eens de proef op de som wilde nemen, temeer daar deze route, of alleszins een deel ervan, ons in september in de Eifelregio zal brengen. Met de fiets in de wagen rij ik naar Raeren (in de buurt van Eynatten) alwaar ik de Vennbahn opzoek. Onmiddellijk ervaar ik de rust en stilte op deze route, misschien niet echt zo verwonderlijk op een kille dinsdagmorgen. De omgeving is idyllisch, het asfaltdek een pareltje. De bedding is vrij breed zodat de wortels van de omheinende bomen het asfalt niet vervormen. Mijn tempo zit er goed in, al merk in na een 10-tal Km, wanneer ik een eerste tegenligger kruis, dat deze een hogere snelheid ontwikkelt, zelfs zonder te trappen. Maar de 1 à 2 % hellingsgraad vormt echter geen probleem. Van demarrages is voorlopig geen sprake, ik ben tenslotte ook alleen onderweg. Na een 25 tal km gaat de asfaltweg over in een verharde weg, gelukkig slechts een 4-tal km lang. Langzaamaan bereik ik ook het hoogste punt van de route (buurt van Monschau), wat dan ook de mooiste verzichten oplevert. Dan plots een bord langs de kant: "Route Gesperrt", .. dat zal wel alleen voor de duitstaligen zijn ! Even later komt de geur van warme asfalt mij tegemoet.... en het is maar 15°C warm. Niet veel verder wordt mijn vrees bewaarheid en beland ik achter een bulldozer en vrachtwagen. Mijn eerder neergeschreven theorie over het prachtige asfalt moet dus allicht in een ander daglicht bekeken worden en zal de tand des tijds mijn theorie al dan niet bewijzen. Ik kan de Vennbahn een beetje verder verlaten en kom via een ommetje in Sourbrodt opnieuw op de Vennbahn terecht. Dankzij dit ommetje ben ik meteen de kortste weg naar Butgenbach & Wirzfeld (september !) op het spoor gekomen. Nadien verder, in licht dalende lijn, naar Waimes en dan richting Malmedy, zonder nog al te veel te trappen. Na een verdiende tussenstop de terugweg. Helaas was hier de verdere inspiratie op, alsook de benen ! Alleszins een mooi stukje Ravel, perfect doenbaar voor de recreatieve fietser.  - Danny -
|
||
| Lees je graag verder, lees dan ook het verslag van de 2de dag | ||