Valdidentro 2014

• Terug naar intro
  
  
• Dag 1:
  Maandag 8 september
• Dag 2:
  Dinsdag 9 september
• Dag 3:
  Woensdag 10 september
• Dag 4:
  Donderdag 11 september
• Dag 5:
  Vrijdag 12 september
• Dag 6:
  Zaterdag 13 september
• Epiloog
  Zondag 14 september

Dag 4: donderdag 11 september



Donderdagmorgen 11 september, niemand van ons is bezig met historische feiten, iedereen van ons wil vandaag zelf geschiedenis schrijven. We beginnen met een groepsfoto in nieuwe "Nissorap-outfit" voor het hotel, dan in gesloten falanks tot aan de voet van de Stelvio. Al solliciteert Wim hier reeds nadrukkelijk naar mijn favoriete laatste plaats in het peloton.

Nog een laatste groepsfoto aan de voet van de klim en dan op naar de top van de Stelvio. Eddy wil zoveel mogelijk Nissorappers als haas gebruiken en start zijn beklimming een 10-tal minuten na de de groep. Sommige hazen is echter geen lang leven beschoren. Boven op de top kom ik te weten dat slechts één haas de jacht overleefd heeft. "Van horen zeggen" als verslaggever moet ik soms moeilijke keuzes maken en ik kan dan ook niet overal tegelijkertijd zijn. Ik had trouwens reeds lang op voorhand besloten om tijdens deze beklimming bij mezelf te blijven. Met een klimtijd van 2u05min zet ik trouwens een nieuw persoonlijk record op de tabellen en ik ben niet direct van plan om mijn persoonlijk record zelf aan te vallen.

Tijdens mijn beklimming een aantal jongens met "Fortis-signatuur" gesignaleerd, wat mij inspireert om mijn kennis van een aantal economische begrippen een beetje bij te schaven. Slotconclusie: "de koers van de Nissorappers klom sneller dan die van de Fortis-boys". Bij nadere kennismaking, de "Fortis-boys" zijn leden van een wielerclub uit het Vlaams-Brabantse Everberg. Wel eerlijkheidshalve vermelden dat de koers van één van onze "Nissorap-filialen" halfweg de beklimming volledig kelderde, "... A race to the bottom", helemaal tot in Bormio. De bodemkoers lijkt bereikt, eens benieuwd of die nog gaat opveren ...

Boven op de top toch even in groep verpozen, net als sommige skiërs. Raf laat zich zelfs verleiden tot het nemen van een foto met een plaatselijke schone. Heeft hij dan echt al zo diep in zijn krachtenarsenaal moet putten ... ? Ook verschillende andere A's hebben nog voldoende adrenaline over om zich aan een tweede en zelfs lastigere klim via Trafoi te wagen. Mij niet gelaten, maar ik waarschuw ze nog snel even dat het best wel eens zwaar zou kunnen zijn en dat ze daar achteraf niet moeten komen over klagen. Hier splitsen dan ook onze wegen.

Samen met Herman, Geert en Johnny keer ik de terug naar het hotel, "vrijwilligers" zijn in deze regio soms moeilijk te vinden. In de late namiddag, maar ruim voor het avondmaal, vallen ook de A's druppelsgewijs het hotel binnen. Blijkbaar heeft iedereen mijn waarschuwing over de moeilijkheidsgraad van een tweede beklimming goed begrepen. De reacties zijn dan ook van "viel eigenlijk best mee" tot "ik had nog wel over", ... al spreekt ook lichaamstaal soms boekdelen.

's Avonds nog tal van wijsheden en met de volgende "voldoende drinken, zowel voor, tijdens als na de rit", daar heeft niemand van ons last mee.

Op naar de volgende ochtend ...

- Danny -