Pyreneeën 2012

• Terug naar intro
  
  
• Proloog:
  Zaterdag 8 september:
• Dag 1:
  Zondag 9 september: 140 km/ 3186 hm
• Dag 2:
  Maandag 10 september: 130 km/ 2727 hm
• Dag 3:
  Dinsdag 11 september: 77 km/ 2088 hm
• Dag 4:
  Woensdag 12 september: 91 km/ 2311 hm
• Dag 5:
  Donderdag 13 september: 45 km/ 1270 hm
• Dag 6:
  Vrijdag 14 september: 90 km/ 2312 hm
• Dag 7:
  Zaterdag 15 september: 140 km/ 2921 hm
• Epiloog:
  Zondag 16 september

Proloog

Zaterdag 8 september om 4u45 start ik met de huurbus aan m’n ronde om de overige nissorappers Hale, Danny Aerts, Pit, Johnny en Jacques op te pikken. Den Eggie rijdt zelf met zijn voiture en zal wat later vertrekken. Hij zal Gére , Johan en Raf oppikken.

Ons buske heeft wat meer power dan die van vorig jaar en ’t gaat goed vooruit. Naar gewoonte wordt geregeld van chauffeur en convoyeur gewisseld. De laatste paar honderd kilometers worden door Hale en Pit aangevat. Of dat een goede keuze was wisten we toen nog niet!
Naast meer vermogen had ons bus ook nen digitale kilometerteller met bijhorende aanduiding “aantal km tot leeg”.
Op een bepaald moment naderen we, nog op de snelweg, een benzinestation. Het “aantal km tot leeg” blijkt iets groter dan het aantal km wat de GPS aangeeft tot de bestemming. Geen probleem dus: gààs geven.
Wat later blijkt het aantal km tot leeg sneller te verminderen dan de afstand tot bestemming! Dreigt hier een probleem? Al vlug worden er grapjes gemaakt in de bus. “Hey Hale en Pit; jullie bagage zal eerst overboord gezet worden als ’t er op aan komt”. Of ; “hey Pit heb jij nog goei benen? Ge zult ze nodig hebben om te duwen! “

Ondertussen wordt” aantal km tot leeg” wel echt weinig.
Zo weinig dat we de eerstvolgende afrit moeten nemen om volgens den Hale zijne GPS een tankstation aan te treffen. Helaas: geen tankstation te zien. Met nog “2 km tot leeg” beslissen we om in ’t centrum van een heel klein dorpje te stoppen. We zullen hier ons geluk beproeven en gaan aanbellen bij de locale fransen om te vragen of ze ons een bidon mazout kunnen toestoppen. Dit gaat niet zo vlot als we gehoopt hadden. Gelukkig komt er uit de Salle de Fêtes een vriendelijke Française gestapt. We klampen haar direct aan en expliqueren ons probleem.

Hoewel zij bezig is met de laatste schikkingen voor haar pensioenfeest nog diezelfde avond, zorgt zij voor een 10l bus en rijdt, in een rotvaart, met mij naar het dichtst bijzijnde tankstation. Blijkt toch 12km weg te zijn. Mazout hebben we dus al. Maar, hoe krijgen we ‘m in de tank?

’t Is een bidon zonder vultuit en in de vulbuis van ons buske zit een klep die je normaal met het vulpistool wegduwt. Met gebruik van ons verenigd improvisatietalent vinden we, in ware MacGyver stijl, toch een oplossing. We kunnen nu vlot tot Lourdes waar we de tank voldoen, de heilige maagd bedanken en dan toch onze bestemming Hotel Au Primrose in Argelès-Gazost bereiken.
Gastheer Philipe en zijn personeel zullen ons hier de volgende 3 dagen zeer goed soigneren.

Dit hotel is echt een aanrader voor wielertoeristen die “de grand luxe” niet nodig vinden.
Gewoon simpel en goed.