Pyreneeën 2012

• Terug naar intro
  
  
• Proloog:
  Zaterdag 8 september
• Dag 1:
  Zondag 9 september: 140 km/ 3186 hm
• Dag 2:
  Maandag 10 september: 130 km/ 2727 hm
• Dag 3:
  Dinsdag 11 september: 77 km/ 2088 hm
• Dag 4:
  Woensdag 12 september: 91 km/ 2311 hm
• Dag 5:
  Donderdag 13 september: 45 km/ 1270 hm
• Dag 6:
  Vrijdag 14 september: 90 km/ 2312 hm
• Dag 7:
  Zaterdag 15 september: 140 km/ 2921 hm
• Epiloog:
  Zondag 16 september

Dag 6

Menu: Cap de Long, Col d’Azet

Na het gebruikelijke groepsontbijt, breng ik eerst de bus weg. Wanneer ik per fiets terugkom staat iedereen vertrekkensklaar.
De B’s zullen de eerste 5km samen met ons richting Bourisp rijden. Zij doen het rondje dan wij gisteren gedaan hebben in de omgekeerde richting. Zo komt het dat Hale en ik op zeker ogenblik voorbijgereden worden door Danny ZH en zijn metgezellen, Hans, Wim, John en Jacques. Wij, dat is Pit, Hale, Danny, Raf en ik, rijden verder stroomopwaarts van de rivier La Neste d’Aure, richting Saint Lary Soulan.
Tot daar gaat het over een rustig, heuvelachtig weggetje. Verder volgen we de grote weg richting Spanje. De vallei wordt steeds smaller. Het gaat gestaag bergop maar slechts enkele percentjes. Ideaal voor Danny die zich aan het stuur van de nissorapbus zet. In Fabian gaan we rechtsaf.

Hier begint wat ik de mooiste klim van de ganse Pyreneeën reis vond, de klim naar het stuwmeer van Cap de Long. 13 kilometer klimmen met goed lopende stukken en steile stukken, rechte stukken en slingerbochten, smalle vallei en weids zicht en aan het eind een schitterend zicht op het stuwmeer omringd door de bergwand.
Genieten!
Ik had me vooraf voorgenomen om deze klim niet vol te gaan. Voor Danny gaat het te steil, Raf kan dit jaar nergens meedoen zodat Pit en Hale voor de col kunnen strijden. Hale gaat al snel alleen weg, ik volg om vooraan alles te kunnen zien maar doe geen meter kop. Halfweg de klim laat ik me uitzakken tot bij de Pit. Ik had een tijdsopname gedaan, hij wou het toen niet weten maar hij zat op 42 seconden. Ik rij terug naar Hale en zet me achter hem. Wanneer we ter hoogte van het lagergelegen Lac d’Orédon zicht krijgen op de stuwdam van Cap de Long komt Pit tot op 50m. Ik zeg aan den Hale,” als je nog iets over hebt moet je nu gaan” ! Hij had nog wat en zet een tussenspurtje in. Pit plooit en zal niet meer terugkomen.

Boven op de dam kan je ver de vallei in kijken. Zo zien we wat later Raf en daarna Danny bovenkomen. Danny lijkt niet kapot te zitten. Ik zie dat hij nog een goeie cadans aanhoudt. Nog wat verbale aanmoedigingen helpen hem vlotjes naar boven. Van op de parking is de doorgang naar de dam afgesloten maar met wat veldrijderswerk kunnen we toch op de dam fietsen. Hale neemt veel foto’s en we laten ons uiteraard ook op deze prachtige plek fotograferen. Nog een cola tanken in de bar naast de dam waar de waard ons graag uitleg geeft over fauna en flora.



Dan dalen we af tot in Fabian waar we in bar Relais de Néouvieille onze maag vullen. We worden er bediend door een kelner die, qua motoriek, wat weg heeft van Basil Fawlty. Bij het buitengaan zien we een grote, helaas stervende pijlstaartvlinder. Het gaat nu over dezelfde weg terug richting Saint Lary Soulan. Licht dalend; kop over kop is de nissorapbus nu een trein geworden.

Al snel gaan we rechtsaf voor de tweede en laatste klim van vandaag de Col d’Azet, 11km. Ik zet direct volle bak aan. De eerste 3 km zijn niet steil.
Ik kan op de buitenplaat van mijn compact goed rond draaien. Dan schakelen voor een kort zeer steil stuk en terug buitenplaat. Net voor het dorpje Estensan zijn 2 haarspeldbochten waar ik omkijk naar mijn companen. Niks te zien.
De bordjes naast de weg geven de stijgingspercentages per kilometer. Net voorbij het dorpje lees en voel ik ook aan de benen dat het vanaf nu kleine plaat zal zijn. De weg blijft smal maar prima berijdbaar. Ook hier weer weinig verkeer. Ik kom in Azet. Hier moet je rond de kerk. Een kort maar bangelijk steil stuk waar ik en danseuse moet om tempo te houden. Het blijft steil. De zon schijnt fel. Het zweet druipt eraf. 4km tot de top; gemiddeld stijgingspercentage 9%. Ik blijf vol gaan. Iets meer dan 2km voor de top een km aan 6%. Even recupereren voor de laatste kilometer aan 9%.

Op de top trek ik mijn natte nissoraptrui uit en zet me in het zonnetje. Terwijl ik wacht op mijn companen zie ik vanop de top geregeld paragliders opstijgen. Aan de overzijde heb ik zicht op de Col de Peyresourde. Die staat voor morgen op het menu.
Als mijn zweet al droog is komt Pit als tweede boven, daarna Hale samen met Raf, wat later Danny. Hale gaat als eerste in de afdaling. Deze kant heeft merkelijk meer bochten maar de weg is breder. Al gauw zijn we beneden.
Nog 12km overwegend bergaf over grote weg. De nissorapwagonnetjes pikken in en de trein dendert naar Arreau. Pit en ik fietsen door naar de garage om de bus op te halen. Deadline was 18.00u maar we hebben nog een uur over. De anderen lessen ondertussen de dorst in café Londres waar ook de B’s al aan de cols zitten. ’s Avonds kunnen we weer lekker eten in ons vaste restaurant waar Danny ZH alle spijs en drank “de la maison” mag aankondigen tot groot jolijt van de waardin, een rubensiaanse schone. ’t Is ondertussen traditie om af te ronden in café Londres.
Het wordt ook nu niet echt laat. Morgen staat er zware kost op het menu.