Pyreneeën 2012

• Terug naar intro
  
  
• Proloog:
  Zaterdag 8 september
• Dag 1:
  Zondag 9 september: 140 km/ 3186 hm
• Dag 2:
  Maandag 10 september: 130 km/ 2727 hm
• Dag 3:
  Dinsdag 11 september: 77 km/ 2088 hm
• Dag 4:
  Woensdag 12 september: 91 km/ 2311 hm
• Dag 5:
  Donderdag 13 september: 45 km/ 1270 hm
• Dag 6:
  Vrijdag 14 september: 90 km/ 2312 hm
• Dag 7:
  Zaterdag 15 september: 140 km/ 2921 hm
• Epiloog:
  Zondag 16 september

Dag 2

Menu : Cirque de Troumouse en Pont d’Espagne.

Vanuit Argelès nemen we de D921 richting Luz Saint Sauveur. Een grote baan, die in deze tijd van het jaar, toch vrij rustig is. Eggie, Raf, Hale, Pit, Johan, Gére en ikzelf rijden meestal per 2 naast mekaar, op een rustig tempo. Er wordt geregeld afgelost op de kop. De inspanningen van gisteren zitten toch nog wat in de benen. We forceren dus niet.

De weg loopt licht bergop maar alle nissorappers kunnen toch de benen losfietsen tot we aan de voet van de klim zijn. De klim begint eigenlijk pas echt van Gédre. Je krijgt daar enkele haarspeldbochten waarna je de vallei van de Gave de Heas volgt.
De vallei wordt steeds smaller. Na enkele kilometers rij je vlak naast het bergriviertje. Weinig bochten, alsmaar hoger en hoger. Buiten enkele schaarse toeristen; nobody there. Het is heerlijk genieten van de natuur, zeker bij dit alweer prachtig zomers weertje.
De klim wordt steiler naarmate je hoger komt maar er zijn toch wat minder steile stukken waar je kan recuperen. Niet ver voorbij La Chapelle de Heas kom je bij een péagehokje. Fietsers moeten niet betalen. Van hieraf wordt het menens. Vele korte haarspeldbochten na mekaar. Dan weet je wel; ’t gaat flink bergop! Je kan mekaar hier goed zien rijden, wel opletten voor de schapen, geiten, paarden en koeien. Je moet al redelijk wat kabaal maken voor die beesten plaats maken. En gelijk hebben ze. ’t Is tenslotte hun terrein.

Ik zie onder mij eerst de Pit, dan den Hale en ook den Eggie nog net. Wat verder volgen Johan, Raf en de Gére. Het uitzicht wordt steeds imposanter. Met nog 3 km te gaan kom je bij Auberge de Maillet.
Ik zie de bergwand recht voor me. Links een hoge waterval. Hier moet ik nog op. Eerst een kleine afdaling over het riviertje en dan zet ik aan voor de laatste steile stukken. Niet meer onder de 9%. Er staat harde wind. De weg wordt smal en zigzagt naar boven toe. Het ene stuk de wind in de rug, het andere vol op de bek. Man, dit valt tegen.
Ik kijk naar beneden en zie de Pit. Toch nog een goeie kilometer achter schat ik. De gedachte dat hij deze lastige stukken nog moet doen geeft me toch enig leedvermaak. Nog een laatste rechte lijn en dan ben ik boven. Het gebergte trakteert me op een schitterend zicht.

Het lijkt wel of je in een groot amfitheater bent. De bergwand loopt haast 360° rond een vrij vlak middenplein. Er zijn meer koeien dan mensen. Ik zet me rustig neer op een grote rots vlakbij het infobord, lekker in het zonnetje, toestel in de aanslag om de andere nissorappers vast te leggen op foto.

Één na één komen ze boven. De ene al wat meer moe dan de andere maar allen even voldaan. Yes, yes. Cirque de Troumouse: een voltreffer! We dalen af, elk op zijn tempo. Ik neem de tijd om uitvoerig te fotograferen. Ik heb zelfs het geluk een "Marmotte" te zien lopen, amper 10m van mij. Hij of zij blijft netjes zitten om te poseren . Ik neem een leuke foto en daal verder naar Gédre waar ik de fietsen van mijn clubgenoten tegen een reling zie staan.
De pizza’s smaken heerlijk. Onder het eten wordt er wat gezegd over de Pont d’Espagne mee te pakken. Eggie en ik kiezen voor recht binnen te rijden naar Argelès. De Gére had, zo bleek achteraf, gemist dat de anderen voor Pont d’Espagne gingen. We nemen dezelfde weg terug en vlammen stevig door. Op een mum van tijd zijn we aan ’t hotel. De Gére laat Pont d’Espagne links liggen en bolt solo binnen naar ’t hotel.





Hale, Pit, Johan en Raf doen hem wel. (lees in de inzet hun eigen belevenissen)








Ondertussen zijn Eggie en ik al fris gewassen en zitten wij te genieten van een frisse pint op het terras van café Les Fleurs. Den John (ni die van Astrid), de Jacques en den Danny komen er wat later bijzitten. Ook de Gère weet een frisse pint te waarderen.
Dan krijgen we een oproep van de Pit. In panne; wiel kapot, kan niet meer verder. Den Eggie zal uitrukken om hem te depanneren. Ondertussen onderhandelen wij met de garçon om morgenavond de Rode Duivels te kunnen zien tegen Kroatïe, op het grote scherm, binnen in’t café. Meerdere tournees later zegt hij dat hij ’t voor ons zal arrangeren.

Schol!